Równanie (2) nie zawiera ,,czasu''
w sposób jawny. Oznacza to możliwość
obniżenia rzędu równania o jeden. Z fizycznego punktu widzenia w układzie (1)
jest zachowana energia. Mnożymy (1) przez
i przenosimy wszystkie składniki na lewą stronę:
Całkujemy obustronnie po czasie (
):
![$\displaystyle \int m \dot{x} \ddot{x} dt + \int k x \dot{x} dt = E$](img38.png) |
(10) |
gdzie wszystkie stałe całkowania zostały przeniesione na prawą stronę i oznaczone
literą
. Całki (10) są łatwe do obliczenia, pomimo że zawierają nieznaną (dowolną)
funkcję czasu
. W pierwszej stosujemy podstawienie
, a w drugiej
:
czyli:
Ostatecznie otrzymujemy:
![$\displaystyle \frac{1}{2} m \dot{x}^2 + \frac{1}{2} k x^2 = E.$](img44.png) |
(11) |
Równanie (11) każdy fizyk powinien potrafić napisać natychmiast jako sumę energii kinetycznej i potencjalnej.
Wychodząc od (11) można rozwiązać (1). Przepisujemy (11)
podstawiając
:
Powyższe jest równaniem o zmiennych rozdzielonych. Przenosimy wszystkie wyrazy zawierające
(w tym
)
na lewą stronę, natomiast
na prawą:
Całkujemy obustronnie:
Aby obliczyć całkę po prawej stronie przekształcamy:
Podstawiamy:
co daje:
Rozwiązanie ma postać (stała całkowania została oznaczona przez
):
Podstawiając
i
, dostajemy ostatecznie:
![$\displaystyle x(t) = \sqrt{\frac{2E}{k}} \sin{(\omega t + \phi)}.
$](img58.png) |
(12) |
Przy okazji dostajemy jako ,,bonus'' znany związek amplitudy drgań z energią:
![$\displaystyle E = \sqrt{\frac{2E}{k}},$](img59.png)
czyli:
2012-06-27