Stopnie i tytuły:   magisterium (fiz. teoret.) - UJ, 1971;   doktorat - UJ, 1976;   habilitacja - UJ, 1984;   tytuł profesora nauk fizycznych - 1993.

Dłuższe staże zagraniczne:   Instytut Nielsa Bohra w Kopenhadze (r. akad. 1978/79);   Instytut Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu w Utrechcie (luty-grudzień 1986).

Zatrudnienie:  w Instytucie Fizyki UJ od r. 1971 do przejścia na emeryturę w r. 2019, z przerwą na studia doktoranckie w tymże Instytucie.

Ważniejsze pełnione funkcje, chronologicznie:   sekretarz naukowy w Zakładzie Teorii Pola; zastępca dyrektora IF ds. dydaktycznych (1988-91); przewodniczący Komisji Dydaktycznej w IF; przewodniczący Komisji Bibliotecznej w IF; kierownik Zakładu Teorii Pola (1994-2017); członek panelu ds. grantów z fizyki w Komitecie Badań Naukowych (trzy konkursy); członek Centralnej Komisji ds. Stopni Naukowych i Tytułów (trzy kadencje).

Działalność na rzecz środowiska naukowego:   członkostwo w Komisji Filozofii Nauk PAU;   206 recenzji dla czasopism naukowych; 190 recenzji dla Mathematical Reviews; 35 recenzji rozpraw doktorskich, habilitacyjnych i wniosków profesorskich.

• Dr J. Lis,   Zespolony model signum-Gordona i modele pokrewne, 2010.
• Dr P. Klimas (profesor w Univ. of Santa Catarina, Florianópolis, Brazylia),
  Modele teoriopolowe z nieróżniczkowalnym potencjałem, 2007.
• Dr hab. T. Romańczukiewicz,   Oddziaływania i ewolucja defektów topologicznych, 2006.
• Prof. dr hab. A. Wereszczyński,   Modele efektywne dla gluodynamiki w obszarze nieperturbacyjnym, 2002.
• Dr M. Ślusarczyk,   Przewidywania modeli efektywnych dla nieperturbacyjnej gluodynamiki, 2002.
• Dr hab. R. Pełka,   Wybrane zagadnienia dynamiki defektów topologicznych w fenomenologicznych modelach teoriopolowych, 2002.
• Prof. dr hab. L. Hadasz,  Strings and Vortices in the Effective Description of QCD, 1996.
• Dr hab. T. Dobrowolski,   Badania dynamiki worteksów w abelowym modelu Higgsa, 1995.
• Prof. dr hab. J. Dziarmaga,  Interactions of Vortices, 1995.
• Prof. dr hab. A. Sitarz,   Noncommutative Geometry and Gauge Theories, 1993.
• Dr hab. P. Węgrzyn,   Modele strun z zewnętrzną geometrią, 1991.
• Dr Z. Świerczyński,   Pewne zagadnienia dla równań Yanga-Millsa z zewnętrznymi źródłami, 1989.
• Prof. dr hab. K. Golec-Biernat (*),   O wyprowadzeniu z mechaniki kwantowej klasycznych relatywistycznych równań dla cząstki kolorowej ze spinem, 1987.

(*) Oficjalnie, promotorem doktoratu K. Golca-Biernata jest prof. Jerzy Rayski, mimo że doktorat ten w całości był przygotowany pod moim kierunkiem. Stało się tak, ponieważ w wyniku zmiany przepisów w r. 1985 utraciłem uprawnienie do bycia promotorem, mimo posiadanego stopnia doktora habilitowanego. Profesor Rayski zgodził się być promotorem pro forma.

• Geometry in Mathematical Physics (KraGeoMP).  Marie Curie ToK Actions, 2006-2010. Uczestnik.
• Grant NATO na zorganizowanie NATO Advanced Study Institute on Patterns of Symmetry Breaking w Krakowie w r. 2002.   Współkierownik (co-director), razem z dr. W. H. Żurkiem.
• Cosmology in the Laboratory (COSLAB).  Programme of the European Science Fundation, 2001-2006. Członek Steering Committee.
• Dynamics of domain walls and vortices in field theoretic models.  KBN, 1997-1999. Kierownik.
• Strings and vortices in effective description of QCD.  KBN, 1996 (grant promotorski dla L. Hadasza). Kierownik.
• Evolution and interaction of vortices.   KBN, 1993-1996. Kierownik.
• Klasyfikacja fundamentalnych pól fizyki.   KBN, 1992-93. Wykonawca.